Director Kaczmarek: I focus on community, collegiality and transparency

Renewing the sense of community, the collegial development of both a new mission and new strategic goals for the Institute and improving the transparency of internal communication – these are among the priorities of Prof. Monika M. Kaczmarek, who took over as Director of the Institute of Animal Reproduction and Food Research of the Polish Academy of Sciences in Olsztyn at the beginning of the year.

You have been Director of the Institute for over a month now. What were the first challenges?

Monika M. Kaczmarek: Probably the biggest current challenge – not only for me, but for the Institute as a whole – is to find oneself in a new organisational structure, changed by the previous director. We now have one research division (and not two, as before) and one deputy director for scientific affairs. We also have a new division into research teams, laboratories. And, of course, we have new premises, to which we moved in December. Previously we operated in different locations, but today we work in one place. I see great opportunities in all of this, in many fields.

What is your strategy for the management of the Institute?

M.M.K.: People are most important to me and most of my plans revolve around them. This approach resonates with my personal values and my belief that a strong scientific community is the foundation of any well-functioning Institute. I would like us to feel like one community again – both scientifically and socially.

One step in this direction will be to change the functioning of the Institute on the basis of a more collegial management model. I have already taken the first steps in this by, among other things, organising meetings with particular groups of employees, e.g. heads of research teams and doctoral students. Further meetings with other groups will be systematically planned. Their overarching aim is to increase employee involvement in the Institute’s functioning so that we can jointly develop strategic directions for its development. Final decisions will remain my responsibility, but I am keen to create a space for open discussion and cooperation.

I would also like to remind us all that we form one community and that each of us – no matter what our role – plays a vital role in the functioning of this complex machine. In order for it to function well, all the pieces need to be well synchronised and some – if necessary – properly streamlined and ‘oiled’.

Can you give examples?

M.M.K.: One of them is to improve the transparency of internal communication at the Institute. I want the staff not only to be kept up to date with what is happening, but also to have the opportunity to express their opinions. To this end, I am organising the aforementioned meetings with staff, ensuring an open-door policy, and in the coming months I will be taking further measures to improve communication at the Institute.

What other values are a priority for you?

M.M.K.: I am also committed to inclusiveness and creating equal opportunities for all employees, regardless of their position or career stage. I would like everyone to have a clear career path, which requires the development of transparent promotion rules and a support system to help them reach the next stages of their scientific or administrative careers.

And how would you like to support scientific staff?

M.M.K.: I believe that we need to think more interdisciplinarily and step out of our narrow areas. We have well-trained staff who have gained experience in very good foreign laboratories and units. We also have many young, ambitious scientists. If we combine our competences and focus on interdisciplinarity, we will conduct research at an even better level and be more successful in applying for prestigious grants. In this area, it will be important to streamline the grant application process, organise competent project teams and establish cooperation with key partners in Poland and abroad, and with the economic environment.

Do you also have plans to develop a new mission statement for the Institute, linked to the recent rebranding around the slogan: ‘InLife’?

M.M.K.: Of course, this is one of my priorities. I already have a certain vision for this mission, but I want it to be created with the participation of employee representatives, with whom we will jointly establish our strategic objectives. I think this document will be ready by the end of the first half of the year at the latest.

I also want to emphasise a long-term strategy for the development of the Institute, so that we act in a thoughtful and coherent way rather than impulsively.

Does the budget bother you?

M.M.K.: Very much. We have a lot of commitments arising from the construction of our new premises, and the process of selling our old Institute buildings will still take time. However, together with the whole team, we are doing everything we can to regain liquidity as quickly as possible. I’m an optimist and assume that nothing is impossible – action on many fronts is key.

And what are your plans for extending the Institute’s cooperation with the social and economic environment?

M.K.: As far as cooperation with the social environment is concerned, I would like to focus even more on popularisation and education, for example by cooperating with schools in Olsztyn and the region on a permanent basis. This is a very important topic for me personally, because on the one hand it raises the awareness of children and young people about the work and role of a scientist, and on the other it may encourage young people to take up a scientific career in the future. 

For me, cooperation with business is a key area where I see great potential for development. I want the Institute to become a strategic partner for companies, especially in the fields of biotechnology, innovative food production and human and animal health. I plan to intensify activities related to technology transfer and commercialisation of research results, e.g. through joint research and development projects and supporting initiatives that will allow us to effectively put our scientific achievements into practice.

Other plans? Perhaps for the long-term future?

M.M.K.: One such long-term plan that I would like to realise is to set up an external advisory body at the Institute in the form of an international advisory board. Such bodies are already in place at some universities and at several scientific institutes. I believe that such a board could bring a fresh perspective to the Institute’s activities, help define research priorities and increase our visibility internationally. It would also be useful to see ourselves through the eyes of those outside our scientific ‘bubble’ and use their perspective to develop the Institute’s full potential.

—

Read more about the new role of Prof. Monika M. Kaczmarek here.

Read more

Dyrektor Kaczmarek: stawiam na odnowienie wspólnoty, kolegialność i transparentność

Odnowienie poczucia wspólnoty, kolegialne opracowanie nowej misji oraz nowych celów strategicznych Instytutu, a także poprawa przejrzystości komunikacji wewnętrznej – to jedne z priorytetów prof. Moniki M. Kaczmarek, która z początkiem roku objęła stanowisko dyrektora Instytutu Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności PAN w Olsztynie.

Od ponad miesiąca pełni Pani funkcję dyrektora Instytutu. Jakie były pierwsze wyzwania?

Monika M. Kaczmarek: Chyba największych bieżącym wyzwaniem – nie tylko dla mnie, ale i dla całego Instytutu – jest odnalezienie się w nowej strukturze organizacyjnej, zmienionej jeszcze przez poprzedniego dyrektora. Teraz mamy jeden pion badawczy (a nie dwa, jak wcześniej) i jednego wicedyrektora do spraw naukowych. Mamy też nowy podział na zespoły badawcze, laboratoria. I oczywiście mamy nową siedzibę, do której przeprowadziliśmy się w grudniu. Wcześniej funkcjonowaliśmy w różnych lokalizacjach, dziś pracujemy w jednym miejscu. Widzę w tym wszystkim duże szanse, na wielu polach.

Jakie są zatem Pani najważniejsze plany dotyczące zarządzania Instytutem?

M.M.K.: Najważniejsi dla mnie są ludzie i większość moich planów obraca się właśnie wokół nich. To podejście współgra z moimi osobistymi wartościami i przekonaniem, że silna wspólnota naukowa stanowi fundament każdego dobrze funkcjonującego Instytutu. Chciałabym, abyśmy na nowo poczuli się jedną społecznością – zarówno w aspekcie naukowym, jak i towarzyskim.

Jednym z kroków w tę stronę będzie zmiana funkcjonowania Instytutu w oparciu o bardziej kolegialny model zarządzania. Już podjęłam tu pierwsze kroki m.in. organizując spotkania z poszczególnymi grupami pracowników np. kierownikami zespołów badawczych oraz doktorantami. Kolejne z następnymi gremiami będą systematycznie planowane. Ich nadrzędnym celem jest zwiększenie zaangażowania pracowników w funkcjonowanie Instytutu, tak abyśmy wspólnie opracowywali strategiczne kierunki jego rozwoju. Ostateczne decyzje pozostaną w zakresie moich obowiązków, jednak zależy mi na stworzeniu przestrzeni do otwartej dyskusji i współpracy. 

Chcę również przypomnieć nam wszystkim, że tworzymy jedną społeczność i każdy z nas – niezależnie od pełnionej funkcji – odgrywa istotną rolę w funkcjonowaniu tej ogromnej układanki. Aby ona dobrze funkcjonowała, wszystkie elementy muszą być dobrze zsynchronizowane, a niektóre – jeśli to konieczne – odpowiednio usprawnione i „naoliwione”.

Na przykład jakie?

M.M.K.: Jednym z nich jest poprawa przejrzystości komunikacji wewnętrznej w Instytucie. Chcę aby pracownicy nie tylko byli na bieżąco z tym, co się dzieje, ale też mieli możliwość wyrażenia swoich opinii. W tym celu organizuję wspomniane już spotkania z pracownikami, zapewniam politykę otwartych drzwi, a w nadchodzących miesiącach będę podejmować kolejne działania usprawniające komunikację w Instytucie.

Na czym jeszcze Pani zależy?

M.M.K.: Stawiam również na inkluzywność i tworzenie równych szans dla wszystkich pracowników, niezależnie od ich stanowiska czy etapu kariery. Chciałabym, aby każdy miał jasno określoną ścieżkę rozwoju zawodowego, co wymaga wypracowania przejrzystych zasad awansu oraz systemu wsparcia, który pomoże w osiąganiu kolejnych etapów kariery naukowej i administracyjnej.

A jak chciałaby Pani wspierać pracowników naukowych?

M.M.K.: Uważam, że musimy myśleć bardziej interdyscyplinarnie i wychodzić ze swoich wąskich obszarów. Mamy świetnie wykształconą kadrę, która zdobywała doświadczenie w bardzo dobrych zagranicznych laboratoriach i jednostkach. Mamy również wielu młodych, ambitnych naukowców. Jeśli połączymy nasze kompetencje i postawimy na interdyscyplinarność, będziemy prowadzić badania na jeszcze lepszym poziomie i skuteczniej aplikować o prestiżowe granty. W tym obszarze ważne będzie usprawnienie procesu aplikowania o granty, organizowanie kompetentnych zespołów projektowych i nawiązywanie współpracy z kluczowymi partnerami w kraju i zagranicą oraz z otoczeniem gospodarczym.

Ma Pani też w planach opracowanie nowej misji Instytutu, powiązanej z niedawno przeprowadzonym rebrandingiem wokół hasła: „InLife”?

M.M.K.: Oczywiście, to jeden z moich priorytetów. Mam już pewną wizję tej misji, ale chcę, aby powstała przy udziale przedstawicieli pracowników, z którymi wspólnie ustalimy nasze cele strategiczne. Myślę, że dokument ten będzie gotowy najpóźniej do końca pierwszego półrocza.

Chcę też położyć nacisk na długofalową strategię rozwoju Instytutu, abyśmy działali w sposób przemyślany i spójny, a nie impulsywnie.

Budżet zaprząta Pani głowę?

M.M.K.: Bardzo. Mamy wiele zobowiązań wynikających z budowy nowej siedziby, a proces sprzedaży naszych starych budynków Instytutu jeszcze potrwa. Jednak wraz z całym zespołem robimy wszystko, aby jak najszybciej odzyskać płynność finansową. Jestem optymistką i wychodzę z założenia, że nie ma rzeczy niemożliwych – kluczowe jest działanie na wielu frontach.

A jakie ma Pani plany na poszerzanie współpracy Instytutu z otoczeniem społeczno-gospodarczym?

M.K.: Jeśli chodzi o współpracę z otoczeniem społecznym, chciałabym jeszcze bardziej postawić na popularyzację i edukację, np. na stałe współpracując ze szkołami w Olsztynie i regionie. To dla mnie osobiście bardzo ważny temat, ponieważ z jednej strony zwiększamy w ten sposób świadomość dzieci i młodzieży na temat pracy i roli naukowca, a z drugiej – być może zachęcimy młode osoby do podjęcia w przyszłości kariery naukowej. 

Współpraca z biznesem to dla mnie kluczowy obszar, w którym widzę ogromny potencjał do rozwoju. Chcę, aby Instytut stał się strategicznym partnerem dla firm, zwłaszcza w dziedzinach biotechnologii, innowacyjnej produkcji żywności oraz zdrowia ludzi i zwierząt. W planach mam intensyfikację działań związanych z transferem technologii i komercjalizacją wyników badań, m.in. poprzez wspólne projekty badawczo-rozwojowe oraz wspieranie inicjatyw, które pozwolą skutecznie wdrażać nasze osiągnięcia naukowe do praktyki.

Jeszcze jakieś plany – może nawet takie na dalszą przyszłość?

M.M.K.: Takim dalekosiężnym planem, który chciałabym zrealizować, jest powołanie przy Instytucie zewnętrznego ciała doradczego w postaci międzynarodowej rady doradczej. Takie organy funkcjonują już na niektórych uniwersytetach oraz w kilku instytutach naukowych. Uważam, że taka rada mogłaby wnieść świeże spojrzenie na działalność Instytutu, pomóc w określaniu priorytetów badawczych i zwiększyć naszą widoczność na arenie międzynarodowej. Warto spojrzeć na siebie również oczami osób spoza naszej naukowej „bańki” i wykorzystać ich perspektywę, aby w pełni rozwinąć potencjał Instytutu.

—

Więcej o karierze naukowej prof. Moniki M. Kaczmarek można przeczytaj tutaj.

Read more

Obrona pracy doktorskiej mgr Mileny Traut

DYREKTOR i RADA NAUKOWA Instytutu Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności PAN w Olsztynie mają zaszczyt zaprosić na publiczną obronę rozprawy doktorskiej na stopień doktora nauk rolniczych w dyscyplinie zootechnika i rybactwo:

Mgr Mileny Traut

pt. „Analiza transkryptomu oraz ekspresja markerów funkcji mitochondriów w blastocystach wyhodowanych in vitro z komórek jajowych pobranych od jałówek niedojrzałych płciowo”.

Obrona odbędzie się w dniu 12 marca 2025 r. o godz. 900 w trybie stacjonarnym.

Promotor:

  • Prof. dr hab. n. wet. Izabela Monika Wocławek-Potocka – Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności PAN w Olsztynie,

Promotor pomocniczy:

  • Dr inż. Ilona Patrycja Kowalczyk-Zięba – Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności PAN w Olsztynie,

Recenzenci:

  • Prof. dr hab. Monika Bugno-Poniewierska – Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie,
  • Dr hab. Małgorzata Grzesiak, prof. UJ – Uniwersytet Jagielloński w Krakowie,
  • Prof. dr hab. Edyta Molik – Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie.

Z pracą doktorską i recenzjami pracy doktorskiej można zapoznać się na stronie BIP Instytutu. Praca doktorska jest również dostępna w sekretariacie IRZiBŻ PAN w Olsztynie, przy ul. Trylińskiego 18.

Przewodnicząca Rady Naukowej
Prof. dr hab. Urszula Gawlik

Read more

Obrona pracy doktorskiej mgr inż. Anny Wójtowicz

DYREKTOR i RADA NAUKOWA Instytutu Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności PAN w Olsztynie mają zaszczyt zaprosić na publiczną obronę rozprawy doktorskiej na stopień doktora nauk rolniczych w dyscyplinie zootechnika i rybactwo:

Mgr inż. Anny Wójtowicz

pt. „Wpływ subpopulacji limfocytów pomocniczych Th1 oraz Th2 oraz ich mediatorów na procesy związane z rozwojem włóknienia w przebiegu endometrosis u klaczy”.

Obrona odbędzie się w dniu 10 marca 2025 r. o godz. 1100 w trybie stacjonarnym.

Promotor:

  • Dr hab. Anna Szóstek-Mioduchowska – Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności PAN w Olsztynie,

Recenzenci:

  • Dr hab. Małgorzata Andrea Domino – Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie,
  • Dr hab. Paweł Brym – Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie,
  • Dr hab. Paweł Antoni Kołodziejski – Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu.

Z pracą doktorską i recenzjami pracy doktorskiej można zapoznać się na stronie BIP Instytutu. Praca doktorska jest również dostępna w sekretariacie IRZiBŻ PAN w Olsztynie, przy ul. Trylińskiego 18.

Przewodnicząca Rady Naukowej
Prof. dr hab. Urszula Gawlik

Read more

Obrona pracy doktorskiej mgr Natalii Kodzik

DYREKTOR i RADA NAUKOWA Instytutu Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności PAN w Olsztynie mają zaszczyt zaprosić na publiczną obronę rozprawy doktorskiej na stopień doktora nauk rolniczych w dyscyplinie zootechnika i rybactwo:

Mgr Natalii Kodzik

pt. „Proteom układu rozrodczego jesiotra syberyjskiego (Acipenser baerii): charakterystyka profili białkowych plemników, plazmy nasienia, ikry i płynu owaryjnego oraz zmian w wyniku kriokonserwacji nasienia”.

Obrona odbędzie się w dniu 13 marca 2025 r. o godz. 900 w trybie stacjonarnym.

Promotor:

  • Prof. dr hab. Mariola Dietrich – Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności PAN w Olsztynie,

Recenzenci:

  • Prof. dr hab. Mirosława Sokołowska-Mikołajczyk – Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie,
  • Dr hab. Agnieszka Partyka – Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu,
  • Prof. dr hab. Dorota Fopp-Bayat – Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie.

Z pracą doktorską i recenzjami pracy doktorskiej można zapoznać się na stronie BIP Instytutu. Praca doktorska jest również dostępna w sekretariacie IRZiBŻ PAN w Olsztynie, przy ul. Trylińskiego 18.

Przewodnicząca Rady Naukowej
Prof. dr hab. Urszula Gawlik

Read more

Our Institute in the Global AGRIS System

Our Institute has joined the International System for Agricultural Science and Technology (AGRIS), a flagship initiative of the Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO). This recognition acknowledges us as a reliable partner in disseminating information in open access and is another step in strengthening our international role in food and agricultural research.

AGRIS (International System for Agricultural Science and Technology) is a global public domain database aimed at collecting, storing, and sharing scientific knowledge and technology related to agriculture.

Thanks to our membership in this database, research institutions and scientists have the opportunity to increase the visibility of their work internationally and establish collaborations with other research centers around the world.

Additionally, metadata regarding the research conducted by our Institute have now been added to the AGRIS database.

The Institute has also received a unique AGRIS identifier (PL6), which will facilitate the management of its profile in the system and enable better international communication.

Read more

Nasz Instytut w globalnym systemie AGRIS

Nasz Instytut dołączył do Międzynarodowego Systemu Nauk Rolniczych i Technologii (AGRIS), flagowej inicjatywy Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO). To uznanie nas za wiarygodnego partnera w szerzeniu informacji w trybie open access i kolejny krok w umacnianiu naszej międzynarodowej roli w badaniach nad żywnością i rolnictwem. 

AGRIS (International System for Agricultural Science and Technology) to globalna baza danych w domenie publicznej, której celem jest zbieranie, przechowywanie i udostępnianie wiedzy naukowej oraz technologii w zakresie rolnictwa.

Dzięki przynależności do tej bazy, instytucje badawcze i naukowcy mają szansę na zwiększenie widoczności swoich prac na arenie międzynarodowej oraz nawiązanie współpracy z innymi ośrodkami badawczymi na całym świecie. 

Teraz do bazy AGRIS zostały również dodane metadane dotyczące badań prowadzonych przez nasz Instytut.   

Instytut otrzymał także unikalny identyfikator AGRIS (PL6), który ułatwi zarządzanie jego profilem w systemie oraz umożliwi lepszą komunikację międzynarodową.

Read more

International Day of Women and Girls in Science: Let’s Not Be Afraid to Reach for Our Dreams

On the International Day of Women and Girls in Science (February 11), we give the floor to two representatives of our Institute: Prof. Monika M. Kaczmarek and Dr. Małgorzata Starowicz. Monika studies the interactions between offspring and mother during pregnancy and shortly after birth, and since January, she has been the new director of the Institute.  Małgorzata specializes in researching the health-promoting effects of bioactive compounds from food and is the leader of a research team. Although they are at different stages of their scientific careers, they share similar experiences, such as being leaders, balancing work with family life, and being involved in mentoring and supporting other women.

The International Day of Women and Girls in Science is a celebration established a few years ago by the United Nations General Assembly – at the request of the world’s largest organizations that support and value women and girls’ access to science, technology, engineering, and mathematics (STEM) education and research at all levels. How do you perceive this initiative?

Monika M. Kaczmarek: The idea of supporting women conducting scientific research is particularly important to me, for obvious reasons. But it is equally important to highlight women’s and girls’ access to education, especially in STEM fields, particularly in countries where their situation is not as favorable as in ours.

Małgorzata Starowicz: For me, this day reminds me of the history of women’s emancipation and their struggle for their dreams. Throughout different historical periods, women have proven that they can achieve great things in science and make important scientific discoveries, despite many obstacles. They stepped outside the norms and fought for their rights. I really like that on this day, the media highlight examples of well-known, as well as lesser-known, women who made significant discoveries in various scientific fields.

How would you assess the situation of women in science in Poland?

M.M.K.: I believe that the situation of women in science in Poland is generally good. We have access to education all the way to university, and statistics show that more than half of students are women. Their involvement in technical and life sciences is also increasing.

However, if we look at the situation of women at later stages of their scientific careers, it’s not so optimistic, because the higher up the career ladder you go, the fewer women there are. You can easily observe this, for example, by checking how many deans are men, and how many are women; let alone the position of university rector or research institute director. Therefore, in my opinion, a major challenge is still increasing the participation of women in leadership positions, so that decision-making processes also consider women’s perspectives and needs.

What could be the reason for this?

M.S.: I think there are several reasons. First of all, it is usually women who bear most of the household responsibilities, including raising children – although, of course, men’s roles in this area are changing. Some women truly prioritize their families, which is why they don’t continue their careers. Also, some women are intimidated by the recruitment requirements for high positions – they think they can’t meet those conditions, even though they have the same qualifications as the male candidates.

M.M.K.: We often experience the so-called „imposter syndrome” – we downplay our abilities and only take on challenges when we feel 120% prepared. However, this is not only a matter of internal doubts, because women are still sometimes discouraged from certain actions. We still hear stereotypical arguments that we allegedly lack leadership qualities or decision-making skills. This is not only unfair but also untrue.

I also agree with the statement that one of the main reasons for women’s absence at higher levels is career slowdown due to motherhood – regardless of the field in which we work. In my opinion, this is the greatest inequality of opportunity between women and men, and the thickest glass ceiling that is still difficult to break.

The „Functioning of Women and Men in Science” report – conducted three years ago by the National Science Center, in which I was involved – clearly showed that women still experience gender-based discrimination. This is not only seen in career advancement barriers but also in mobbing, discrimination against women planning pregnancy or raising children, and even patronizing treatment.

How can the negative career effects of maternity leave for women be minimized?

M.M.K.: One example of solutions is to consider „academic” age (e.g., the number of years since obtaining a doctoral degree) rather than chronological age in scholarship or grant applications. We can’t bypass physiology – women give birth to children, so considering maternity breaks in evaluating scientific achievements should be standard practice.

M.S.: Fortunately, I increasingly encounter the acknowledgment of maternity breaks, which is a visible and progressive process. Moreover, considering experience, rather than age, is especially important in today’s reality, where women start their scientific careers at different stages of life. I know cases of women who started their careers in companies and only later decided to pursue a scientific path.

We’re talking about motherhood, but how do you manage to balance your scientific career with family responsibilities?

M.M.K.: I believe that the key is the support of a husband, partner, and close family members, such as parents or friends, who help organize childcare. The most demanding period is definitely the first few years, when children need a lot of attention and care. During that time, I often took my family with me to work trips – for example, international conferences, but also scientific picnics. I admit that I work a lot, but I’m fortunate that my family knows that science is also my passion.

Equally important, however, is finding a moment to take a breather from work and obligations – a time to slow down my thoughts and reflect. This gives me the strength to take on new challenges.

M.S.: Maintaining this balance isn’t easy, there’s no denying it. But because of this, I’ve learned to manage my time better. I give 100% at work, so that when I return home, I can focus on my family. Of course, there are days when I need to work after hours. Still, I try to separate those roles. I care about doing my job professionally. After all, I’m a team leader, so others rely on me.

Of course, none of this would be possible without the support of my loved ones – my husband, family, and even colleagues. When we face something together, it’s easier. I’ve also learned to let go and drop certain topics if they’re not a priority for me.

You talk a lot about support from loved ones. What about support from women for women? Can it help young women pursue a scientific career?

M.M.K.: I always advise girls who want to develop – not just in science but in other areas as well – to find a kindred spirit in the form of a mentor. Someone they can talk to about both professional and personal matters. It’s important to have someone who, at a crucial moment, will tell you: „You are enough. You can do it.”

Support from women is extremely necessary. On one hand, I benefit from the support of female colleagues, and on the other hand, I eagerly share my knowledge and engage in mentoring programs (such as TopMinds) and try to push other girls forward.

M.S.: Absolutely. At different stages of my career, I encountered women mentors and participated in various mentoring programs. I started as a participant, and now I’ve become a mentor myself, including in the international WE Lead Food program (EIT Food).

I also think that every scientist needs someone to support them professionally, while understanding their other commitments. I work with many women. We often share our problems, doubts, but also advise and encourage each other to participate in various activities. It’s very uplifting.

Which type of support for women in science do you favor: formal, top-down, or grassroots, such as mentoring?

M.S.: I think a balance is necessary. On one hand, many projects require a certain percentage of women’s involvement, or there are requirements that women hold leadership positions. But this is not always realistic because sometimes there are no „available” women with the necessary qualifications. Therefore, I think the other side should be grassroots support, which really empowers women to fight for their careers and show what they’ve achieved.

M.M.K.: Of course, some formal measures are needed, such as implementing gender equality plans in institutions, but these regulations should be implemented appropriately. Forcing the presence of a woman on a team may suggest that she is there just because of her gender, which is already a form of discrimination. Here, percentages or numbers shouldn’t be the deciding factors – competencies should, and women have plenty of them.

Do you have any advice for a young woman wondering whether to pursue a scientific career?

M.S.: First of all, I advise you not to be afraid of your dreams and not to worry about stereotypes. Today, there are plenty of opportunities for women in science. Every woman must work out her own path, but everything is possible. And remember, girls, you are not alone.

Read more