DYREKTOR i RADA NAUKOWA Instytutu Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności PAN w Olsztynie mają zaszczyt zaprosić na publiczną obronę rozprawy doktorskiej na stopień doktora nauk rolniczych w dyscyplinie zootechnika i rybactwo:
Instytut wiodącym ośrodkiem naukowym
Poznaliśmy wyniki kompleksowej oceny jakości działalności jednostek naukowych za lata 2017-2021 przeprowadzonej przez Ministerstwo Edukacji i Nauki. Ocenie poddano 1145 jednostek z całego kraju.
Instytut uzyskał najwyższą pozycję (kategoria A+) w dyscyplinie technologia żywności i żywienia oraz bardzo dobrą (kategoria A) w dyscyplinie zootechnika i rybactwo. Tą pierwszą mogą pochwalić się w Polsce tylko 3 ośrodki badawcze! Tym samym znaleźliśmy się w gronie 6% najwybitniejszych jednostek naukowych w kraju, których działalność wyróżnia się najwyższą jakością, a osiągnięcia badawcze porównywalne są z wiodącymi europejskimi instytucjami naukowymi.
Oceny jakości działalności jednostek naukowych za lata 2017-2021 dokonała Komisja Ewaluacji Nauki (KEN). Zgodnie z ustawą „Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce” z 2018 roku, zwaną również „Konstytucją dla Nauki” lub „Ustawą 2.0”, ewaluacji podlegały na nowo zdefiniowane dyscypliny naukowe w ramach całej jednostki, oraz indywidualne osiągnięcia wszystkich pracowników prowadzących działalność naukową w danej dyscyplinie. Nowy model ewaluacji to też nowe kryteria oceny obejmujące trzy kluczowe obszary:
- Poziom naukowy lub artystyczny prowadzonej działalności (oceniony na podstawie publikacji naukowych oraz przyznanych patentów),
- Efekty finansowe badań naukowych i prac rozwojowych, (wysokość środków zdobytych na projekty badawcze pozyskane w ramach konkursów międzynarodowych i krajowych, komercjalizacji wyników badań i prac naukowych zleconych),
- Wpływ działalności naukowej na funkcjonowanie społeczeństwa i gospodarki, (oddziaływanie wyników badań naukowych na rozwój społeczno-ekonomiczny: wdrażanie rezultatów swoich działań do gospodarki i kontakt ze społeczeństwem).
Na podstawie ocen przyznanych za poszczególne kryteria, a także zestawów wartości referencyjnych, jednostkom przyznane zostały kategorie naukowe w poszczególnych dyscyplinach nauki: A+, A, B+, B lub C. Od tych kategorii zależy m.in. możliwość nadawania stopni naukowych, kształcenia doktorantów w szkołach doktorskich w poszczególnych dyscyplinach i kwota subwencji, czyli środków finansowych z budżetu państwa przeznaczonych na utrzymanie potencjału badawczego, rozwój młodej kadry i działalność dydaktyczną.
Prestiżową kategorię A+ otrzymały tylko nieliczne jednostki spośród tych, których działalność zaliczono do kategorii naukowej A, a ponadto wyróżniły się szczególnie wysokim poziomem badań i prac badawczo- wdrożeniowych. Wyłonienie podmiotów najlepszych z najlepszych, wymagało dodatkowej oceny, przeprowadzonej przez dwóch ekspertów, w tym jednego z wiodącego w danej dyscyplinie europejskiego ośrodka naukowego.
Jesteśmy dumni z osiągniętego wyniku, zwłaszcza z faktu, że przyznanie nam kategorii A+ było rezultatem dwóch pozytywnych ocen eksperckich. Jest też dowodem na to, że można prowadzić najwyższej jakości badania w mniejszych ośrodkach naukowych, do jakich bez wątpienia należy Olsztyn. Znalezienie się Instytutu w elitarnym gronie czołowych jednostek naukowych kraju to uhonorowanie ostatnich 5 lat naszej intensywnej pracy, za którą dziękuję wszystkim pracownikom, którzy z oddaniem pracowali na sukces swoich dyscyplin. Cieszy nas docenienie przez ekspertów zarówno wysokiego poziomu naukowego i efektów finansowych naszych badań, jak i dostrzeżenie skali oddziaływania naszej działalności na otoczenie społeczno-gospodarcze. Niemniej uważamy, że również w dyscyplinie zootechnika i rybactwo prezentujemy poziom kwalifikujący nas do kategorii A+ i podejmiemy starania zmierzające do podwyższenia kategorii naukowej w obecnej ewaluacji w drodze ponownej oceny ekspertów – powiedział dyrektor Instytutu prof. Mariusz Piskuła.
Ewaluacja jakości działalności jednostek naukowych według nowych zasad dotyczyła okresu 2017-2021 i rozpoczęła się 1 stycznia 2022 roku. Wyniki nie są jeszcze ostateczne. Jednostki naukowe mają miesiąc na odwołania. Przyznana kategoria będzie niezmienna przez 4 kolejne lata.
Wykaz kategorii naukowych przyznanych w 2022 r.
Oglądaj
TVP3 OLSZTYN „Informacje”
TVP3 OLSZTYN „Opinie”
Dr Katarzyna Walendzik z grantem NCN SONATINA
Dr Katarzyna Walendzik z Zespołu Biologii Regeneracyjnej otrzymała prestiżowy grant Narodowego Centrum Nauki SONATINA, który stwarza młodym naukowcom możliwość prowadzenia badań naukowych i realizacji staży w prestiżowych zagranicznych ośrodkach:
„Wpływ wieku oraz diety na metabolizm lipidów śródskórnych komórek tłuszczowych (model mysi)”
Budżet: 1 394 035 zł
Projekt badawczy dr Walendzik pozwoli wykazać, iż zależne od wieku oraz diety zmiany w metabolizmie oraz właściwościach wydzielniczych śródskórnych komórek tłuszczowych (ang. dermal White Adipose Tissue; dWAT) wpływają na homeostazę oraz proces gojenia urazów skóry. Dzięki zastosowaniu modelu in vivo określony zostanie skumulowany wpływ wieku oraz diety na obrót lipidów w skórze niezranionej i pourazowej. Z kolei doświadczenia in vitro pozwolą na zbadanie mechanizmów regulujących metabolizm lipidów śródskórnych komórek tłuszczowych. Rozpoznanie tych mechanizmów może przyczynić się do opracowania nowych metod profilaktyki i leczenia przewlekłych/niegojących się ran powstających w wyniku chorób związanych z nadwagą, otyłością i postępującym wiekiem.
Konkurs SONATINA jest skierowany do osób, które uzyskały stopień naukowy doktora w okresie do 3 lat przed rokiem wystąpienia z wnioskiem. Przyznany grant pokrywa koszty zatrudnienia laureatów w polskich jednostkach naukowych, realizacji badań podstawowych i prac badawczo-wdrożeniowych oraz trwających od 3 do 6 miesięcy staży zagranicznych. Po zakończeniu realizacji grantów naukowcy mogą ubiegać się o finansowanie projektów w konkursie SONATA dla bardziej doświadczonych badaczy, czy SONATA BIS, który umożliwia utworzenie nowego zespołu.
Lista rankingowa
Dr Ewelina Goryszewska-Szczurek z nagrodą naukową Towarzystwa Biologii Rozrodu
Dr Ewelina Goryszewska-Szczurek z Zespołu Mechanizmów Działania Hormonów została laureatką Nagrody Naukowej Towarzystwa Biologii Rozrodu za najlepszą pracę naukową z zakresu biologii rozrodu w roku 2021.
Nagrodzona publikacja „Prokineticin 1–prokineticin receptor 1 signaling in trophoblast promotes embryo implantation and placenta development” autorstwa Eweliny Goryszewskiej-Szczurek, Moniki Baryły , Piotra Kaczyńskiego i Agnieszki Wacławik ukazała się w czasopiśmie Scientific reports 11, 13715 (2021); https://doi.org/10.1038/s41598-021-93102-1. Publikacja weszła w skład rozprawy doktorskiej dr Goryszewskiej-Szczurek, zrealizowanej pod kierunkiem dr hab. Agnieszki Wacławik, prof. instytutu.
Dr Goryszewska-Szczurek i wsp. (2021) opisali nowy mechanizm zaangażowany w proces rozwoju łożyska z udziałem prokinetycyny 1 i jej receptora PROKR1 w trofoblaście zarodka świni. Wyniki badań opisane w nagrodzonym artykule przybliżą nas do rozszyfrowania procesów zaangażowanych w molekularny dialog między rozwijającym się zarodkiem a organizmem matki.
Naukowa Nagroda TBR przyznawana jest za pracę naukową z dziedziny biologii rozrodu opublikowaną w czasopiśmie krajowym lub zagranicznym naukowcom, którzy nie ukończyli 35 lat i są pierwszym autorem pracy lub autorem korespondencyjnym.
Więcej informacji tutaj.
Konkursy NCN Opus 22, Opus Lap i Sonata 17 rozstrzygnięte
Narodowe Centrum Nauki (NCN) ogłosiło wyniki konkursów Opus 22, Opus Lap i Sonata 17. Wśród nagrodzonych projektów są prace 6 naukowców z naszego Instytutu. (więcej…)
Polish Journal of Food and Nutrition Sciences z najwyższym wskaźnikiem IF w historii
W tym roku mija 30. rocznica wydawania Polish Journal of Food and Nutrition Sciences przez nasz Instytut. Okazja do świętowania jest tym większa, że czasopismo uzyskało nowe, najwyższe w historii wskaźniki cytowań w dwóch najważniejszych bazach bibliograficznych!
Polish Journal of Food and Nutrition Sciences (PJFNS) to numer 1 w kategorii polskich czasopism zajmujących się tematyką nauk o żywności. Potwierdzają to najwyższe w historii wskaźniki cytowań w dwóch najważniejszych bazach bibliograficznych – Scopus i Web of Science Core Collection. PJFNS jest kwartalnikiem wydawanym przez Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności PAN od 1992 r. Redaktor naczelną czasopisma od 2018 r. jest dr hab. Magdalena Karamać z Zespołu Chemicznych i Fizycznych Właściwości Żywności. Wcześniej funkcję tę pełnili kolejno prof. Adolf Horbubała (SGGW), prof. Ryszard Amarowicz i prof. Henryk Zieliński z naszego Instytutu. Sekretarzem redakcji od 1997 r. jest Joanna Molga.
Numer 1 wśród polskich czasopism nauk o żywności
Początki PJFNS sięgają 1957 r. Wtedy to powstały Roczniki Chemii i Technologii Żywności (publikowane po polsku), które w 1974 r. zmieniły się w Acta Alimentaria Polonica i do 1991 r. były wydawane przez Szkołę Główną Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Czasopismo zostało przejęte przez Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie i zmieniło swoją nazwę na Polish Journal of Food and Nutrition Sciences. Warto zaznaczyć, że od 1974 r. czasopismo jest wydawane w języku angielskim.
„Chcemy publikować wysokiej jakości recenzowane prace naukowe opisujące badania z zakresu nauk o żywności i żywienia. Wszystkie prace publikujemy w otwartym dostępie – naszym celem jest dotarcie do jak największego grona czytelników” – mówi dr Karamać.
Od 2003 r. pełne teksty publikacji są udostępniane czytelnikom bezpłatnie w wersji cyfrowej na stronie internetowej. Artykuły są publikowane na bieżąco (w momencie zatwierdzenia przez recenzentów i redaktorów), a co trzy miesiące są zbierane w kolejny zeszyt wydawniczy. W pracach nad każdym wydaniem pracuje ok. 30 osób. Wpływające do redakcji manuskrypty są przydzielane do jednego z czterech działów: Technologia Żywności, Chemia Żywności, Jakość i Funkcjonalność Żywności oraz Badania Żywieniowe.
„Każdy z działów jest prowadzony przez 2-3 redaktorów, którzy odpowiadają za jakość merytoryczną publikowanych w nich artykułów. Możemy pochwalić się, że jest to grono międzynarodowe, reprezentujące renomowane ośrodki naukowe: dwóch naukowców z Włoch, po jednym ze Szwajcarii, Turcji, Francji, Brazylii, Kanady i trzech Polaków. Redaktorzy są wybierani kadencyjnie, na cztery lata i bardzo się staramy, żeby to byli światowej klasy naukowcy. Pozycja naukowa redaktorów działowych przekłada się bowiem na jakość publikowanych prac” – dodaje dr Karamać.
Manuskrypt jest składany osobiście przez autora pracy przez specjalny system online. Podlega on wstępnej ewaluacji przez redaktora naczelnego – najważniejsze jest sprawdzenie, czy artykuł wpasowuje się w zakres tematyczny czasopisma (tzw. scope), czy ma odpowiedni układ, aktualne referencje, itd. – wszystkie wytyczne dla autorów są umieszczone na stronie internetowej. Wstępnie zatwierdzona praca trafia do redaktorów działowych, którzy wyznaczają recenzentów i odpowiadają za dalsze działania przy artykule. Recenzentami są głównie członkowie rady naukowej czasopisma (łącznie 21 naukowców) oraz grupa ekspertów stale współpracująca z PJFNS. Zatwierdzona i zrecenzowana praca wraca do autora do poprawek, a kiedy zostanie zaakceptowana przed redaktora działowego i redaktor naczelną, trafia do działu publikacji.
Niestety, nie jest łatwo przebrnąć przez redakcyjne sito. Ok. 85% manuskryptów składanych do redakcji PJFNS jest odrzucanych, głównie ze względu na niedopasowanie tematyczne, choć często zdarza się także niewłaściwe przygotowanie językowe i błędy merytoryczne. Rocznie do redakcji PJFNS trafia ok. 350-400 prac naukowych, a publikowanych jest tylko 36.
Rekordowy wskaźnik cytowań
PJFNS może pochwalić się wysokimi wskaźnikami cytowań IF (Impact Factor) i CiteScore, które są wyznacznikiem prestiżu czasopism naukowych. Kluczowym elementem było uzyskanie indeksacji w bazach bibliograficznych czasopism naukowych wyliczających te wskaźniki.
„Dwie główne renomowane bazy, w których od początku zabiegaliśmy o indeksowanie to Scopus i Web of Science Core Collection. Pierwsze nasze numery trafiły do Scopus w 2009 r. – po dwóch latach nasz CiteScore został oceniony na 0,3. W 2020 r. wynosił już 3,7, a w 2021 r. 4,2, co jest rekordem jeżeli chodzi o polskie czasopisma zajmujące się naukami o żywności. Wartości te są zależne od liczby cytowań najnowszych artykułów publikowanych w PJFNS. W tej bazie są indeksowane jeszcze dwa polskie czasopisma w kategorii nauk o żywności, ale są ocenione niżej niż nasze. Do drugiej bazy – Web of Science Core Collection – jeszcze trudniej się dostać. Udało się to nam w 2012 r. Po dwóch latach naliczono nam pierwszy wskaźnik cytowań IF i był on niespodziewanie wysoki: 0,643. W 2016 r. wynosił już 1,276, w 2020 r. 2,111, a w 2021 r. odnotowaliśmy skok do 2,736. Jesteśmy jedynym polskim czasopismem w kategorii nauk o żywności, które znajduje się w tej bazie bibliograficznej” – dodaje dr Karamać.
Na podstawie wskaźników cytowań Web of Science Core Collection corocznie ogłaszana jest lista wiodących światowych czasopism – być na niej, to wielki sukces. PJFNS chce utrzymać się wśród najlepszych światowych czasopism i piąć się w rankingach. Dlatego cały czas się rozwija i podąża za światowymi trendami. Niedawno zmieniono platformę, na której publikowane są prace naukowe (Journals System), która daje dużo nowych opcji. Możliwe jest linkowanie autorów bezpośrednio do baz danych (np. ORCID, Scopus, Publons), dzięki czemu jednym kliknięciem można uzyskać informacje o działalności publikacyjnej danej osoby i sprawdzić inne artykuły powiązane z jej nazwiskiem. Na stronie PJFNS są ponadto zamieszczane aktywne linki do referencji wykorzystywanych w artykułach . Czytelnik może szybko i łatwo dotrzeć do cytowanych publikacji posiadających identyfikatory DOI. Nasze artykuły również zintegrowane są z bazą CrossRef nadającą te identyfikatory. Artykuły są dzisiaj znacznie bardziej interaktywne.
„Warto publikować w PJFNS. Współpracujący z nami redaktorzy to wyśmienici naukowcy, mamy stałą pulę sprawdzonych recenzentów i coraz częściej wracają do nas autorzy. To buduje wysoką jakość czasopisma. Cały czas się rozwijamy i chcemy zwiększać poziom” – podsumowuje dr Karamać.
Nagrody dla doktorantek z naszego Instytutu
Dwie doktorantki z naszego Instytutu – Ewelina Żebrowska i Natalia Walędziak – zdobyły kolejne cenne nagrody.
Na konferencji Endometritis as a cause of infertility in domestic animals, która odbyła się w dniach 22-24 czerwca 2022 r. w Krakowie, Ewelina Żebrowska została wyróżniona za najlepsze wystąpienie plakatowe pt. „Wpływ interleukiny 6 na ekspresję genów zaangażowanych w patogenezę endometrosis u klaczy – badania in vitro”. Kilka dni później, doktorantka została nagrodzona Nagrodą Główną za wystąpienie ustne podczas XI Konferencji Adeptów Fizjologii Polskiego Towarzystwa Fizjologicznego pt. Adepci Fizjologii – Łączy Nas Pasja, która odbyła się w dniach 27-28 czerwca 2022 r. w Olsztynie. Na tej samej konferencji Wyróżnienie za wystąpienie ustne otrzymała także Natalia Walędziak.
Ewelina Żebrowska z Zespołu Immunologii i Patologii Rozrodu otrzymała Nagrodę Główną za wystąpienia ustne za badania wykonywane w ramach projektu OPUS 19 pt. „Poznanie molekularnych mechanizmów oddziaływań pomiędzy makrofagami i fibroblastami endometrium w procesach związanych z patogenezą endometrosis u klaczy”, kierowanego przez dr hab. Annę Szóstek-Mioduchowską.
Endometrosis to włóknienie błony śluzowej macicy u klaczy, które jest jedną z głównych przyczyn niepłodności oraz wczesnej utraty zarodków. Endometrosis charakteryzuje się nadmiernym odkładaniem kolagenu i zaburzoną ekspresją enzymów znanych jako metaloproteinazy (MMP), które są odpowiedzialne za degradację macierzy pozakomórkowej (ECM) oraz ich tkankowych inhibitorów (TIMP) w błonie śluzowej macicy. Interleukina 6 (IL-6) jest cytokiną wytwarzaną głównie przez komórki odpornościowe – monocyty i makrofagi. Odgrywa ona rolę w procesie włóknienia tkanek i narządów m.in. wątroby oraz płuc. Włóknienie tkanek jest konsekwencją przewlekłego stanu zapalnego, podczas którego makrofagi wydzielają IL-6. Celem badań było określenie wpływu IL-6 na ekspresję składników macierzy pozakomórkowej, MMP oraz TIMP na poziomie mRNA w fibroblastach błony śluzowej macicy.
Z kolei Natalia Walędziak z Zespołu Fizjologii i Toksykologii Rozrodu otrzymała Wyróżnienie za wystąpienie ustne pt. „Ekspresja mRNA i białka oraz lokalizacja komórkowa feniksyny 14 i jej receptora GPR173 w endometrium krowy podczas cyklu rujowego”. Jej opiekunem naukowym jest dr hab. Magdalena Kowalik. Badania zostały wykonane w ramach projektu PRELUDIUM BIS 2 pt. „Funkcja wydzielnicza i aktywność proliferacyjna endometrium: udział feniksyny 14”.
Feniksyna jest nowo odkrytym neuropeptydem, który występuje w dwóch wariantach: jako feniksyna-14 (PNX-14) i feniksyna-20 (PNX-20). Stwierdzono, że feniksyna reguluje funkcje rozrodcze, działając na oś hormonalną podwzgórze-przysadka-gonady, a także stymuluje proces steroidogenezy (syntezy hormonów sterydowych) w gonadach ryb oraz dojrzewanie oocytów myszy. Rola tego neuropeptydu w regulacji funkcji endometrium do tej pory pozostawała nieznana. Celem badań było określenie komórkowej lokalizacji, ekspresji mRNA i białka PNX-14 oraz jej receptora GPR173 w błonie śluzowej macicy krowy w trakcie cyklu rujowego.
Dr Małgorzata Starowicz i dr Agnieszka Mostek-Majewska ze stypendium dla wybitnych młodych naukowców
Dr Małgorzata Starowicz i dr Agnieszka Mostek-Majewska z naszego Instytutu otrzymały stypendium Ministra Edukacji i Nauki dla wybitnych młodych naukowców.
To już 17. edycja programu wsparcia dla młodych badaczy i kolejna, w której nagrodzone zostały osoby z Instytutu Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności PAN. Konkurencja była silna, bo łącznie złożono 1719 wniosków. Minister Edukacji i Nauki przyznał stypendia 215 młodym naukowcom, w tym 37 doktorantom. Przy ocenie wniosków największą wagę przywiązywano do wymiernych efektów działalności naukowej w postaci publikacji naukowych oraz zastosowań praktycznych wyników prowadzonych badań naukowych lub prac rozwojowych.
Dr Małgorzata Starowicz otrzymała stypendium w dziedzinie technologia żywności i żywienia, a dr Agnieszka Mostek-Majewska w dziedzinie zootechnika i rybactwo.
Tematem badań dr Małgorzaty Starowicz z Zespołu Chemii i Biodynamiki Żywności jest charakterystyka wyróżników chemicznych w żywności pochodzenia roślinnego decydujących o jej jakości sensorycznej, biologicznej i bezpieczeństwie. Badania są prowadzone pod kątem analiz zawartości związków biologicznie aktywnych w surowcach roślinnych i produktach końcowych, jak również na określeniu wpływu procesów technologicznych na powstawanie korzystnych i niekorzystnych związków reakcji Maillarda. Badania dr Starowicz wniosły duży wkład w poszerzenie wiedzy na temat właściwości gryki, ziół i przypraw, produktów pszczelich oraz ich korzystnego zastosowania w formule żywności funkcjonalnej zarówno z aspektu prozdrowotnego i sensorycznego. Badania mogą przyczynić się do rozwiązania problemów związanych ze starzeniem się społeczeństwa oraz zwiększonym ryzykiem występowania chorób metabolicznych, takich jak cukrzyca czy nadciśnienie tętnicze.
Z kolei dr Agnieszka Mostek-Majewska z Zespołu Biologii Gamet i Zarodka w swojej pracy naukowej skupia się na fizjologii plemników – przyczyniła się m.in. do poszerzenia wiedzy w nieznanych dotąd obszarach, m.in. dotyczących transmisji sygnału redoks. Największym osiągnięciem naukowym dr Agnieszki Mostek-Majewskiej jest wdrożenie metod analizy oksydacyjnych modyfikacji białek do badań nad plemnikami buhaja. Jako pierwsza wykazała, że kriokonserwacja (mrożenie) plemników indukuje utlenianie wybranych białek (poprzez proces tzw. karbonylacji). Inne badania dr Agnieszki Mostek-Majewskiej potwierdziły, że procesowi kapacytacji (uzdatniania plemników do zapłodnienia) u buhajów towarzyszą odwracalne modyfikacje białek. Odkrycia te można wykorzystać do badań nad leczeniem niepłodności u zwierząt. Projekt dr Agnieszki Mostek-Majewskiej „Potencjalne zastosowanie peroksyredoksyn do poprawy jakości kriokonserwowanego nasienia buhaja” uzyskał finansowanie Narodowego Centrum Nauki w ramach ostatniego konkursu SONATA 17.
Cieszymy się, że wśród tegorocznych laureatów tej prestiżowej nagrody znaleźli się również młodzi naukowcy, którzy swoje osiągnięcia badawcze i dorobek naukowy zbudowali podczas studiów doktoranckich w naszym Instytucie. Dr Natalia Drabińska przebywa obecnie na stażu podoktorskim na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu. Dr Paulina Opyd, podobnie jak laureat stypendium Ministra EiN z 2020, dr Tomasz Sawicki, kontynuuje karierę naukową na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie. Fakt, iż wielu młodych adeptów nauki, naszych doktorantów, wygrywa konkursy i znajduje zatrudnienie w innych jednostkach badawczych potwierdza, że szkolimy wysokiej klasy kadrę nie tylko dla siebie, ale także dla innych. Ich sukcesy, chociażby w postaci stypendiów ministra, są dla nas dowodem, że kształcimy na wysokim poziomie.
Pełna lista laureatów TUTAJ.
W tegorocznej edycji Minister Edukacji i Nauki przyjął nowe podejście do sposobu wyłaniania kandydatów do stypendium, wynikające z równości dyscyplin naukowych i artystycznych. Polega ono na przyznawaniu w każdej z dyscyplin podobnej liczby stypendiów. Tym samym młodzi naukowcy konkurowali ze sobą w ramach danej dyscypliny, a nie całej dziedziny – podano w komunikacie MEiN.
