Skupiamy się na badaniu mechanizmów leżących u podstaw rozwoju insulionoporności oraz towarzyszących jej zaburzeń metabolicznych.
Insulinooporność, czyli osłabiona odpowiedź biologiczna na działanie insuliny, jest stanem, który może prowadzić do rozwoju wielu chorób m.in. cukrzycy typu 2. Jest powiązana z otyłością, a jej przebieg oraz nasilenie mogą być modyfikowane przez poziom aktywności fizycznej i sposób odżywiania.
Molekularne podłoże insulinooporności stanowi zaburzenie transmisji sygnału komórkowego insuliny, najczęściej jego postreceptorowej sygnalizacji. Dlatego nasze badania koncentrujemy na identyfikacji tych mechanizmów, które zachodzą w mięśniach szkieletowych i tkance tłuszczowej.
Badania prowadzimy u osób z grup ryzyka cukrzycy typu 2. Prowadzimy również programy ćwiczeń fizycznych lub diety ubogokalorycznej dla osób z otyłością.
Do oceny wrażliwości tkanek na insulinę używamy klamry metabolicznej – złotego standardu w pomiarze wrażliwości na insulinę in vivo. Wykonujemy biopsje mięśnia obszernego bocznego uda, podskórnej tkanki tłuszczowej oraz izolację komórek jednojądrzastych krwi obwodowej. W tkankach analizujemy ekspresję genów oraz białek. W badaniach eksperymentalnych prowadzimy hodowle komórek mięśni szkieletowych i adipocytów. Wykorzystujemy takie techniki jak wyciszanie genów, stymulację elektryczną rozwiniętych miotub oraz ocenę wychwytu glukozy w miotubach.
Wyniki naszych badań pozwalają lepiej zrozumieć mechanizmy leżące u podstaw insulinooporności oraz innych zaburzeń metabolicznych. Ta wiedza przyczynia się do opracowywania spersonalizowanych interwencji terapeutycznych w zapobieganiu i leczeniu chorób związanych z insulinoopornością oraz identyfikacji potencjalnych biomarkerów.
